Имена победителей конкурса "Женщина года"-2012 и гранты для предпринимателей.
Ватан учун яшайлик
Вчера, 6 декабря в ресторане «Уммон» состоялось награждение победителей грантовых предпринимательских программ Общественного Фонда «Мехр нури». Также шла церемония награждения победительницы Национального конкурса «Женщина года», ежегодно проводимого РОО «Женское собрание». «Женщиной года» стала Насиба Рахматуллаевна Нурова (1963 г. р.) - жительница Кашкадарьинской области, директор фермерского хозяйства ООО «Эльдорбек, Аброржон Лукмонович», мать шестерых детей.
Также в этот день благодарственные сертификаты от организаторов получили спонсоры благотворительной акции Фонда Форума, РОО «Женское собрание», Фонда «Мехр нури», Фонда поддержки социальных инициатив «1000 свадеб и 1000 суннат-туй».
Ҳозирда от мусобақаларини ўтказиш оммалашган. Раққоса ва қўшиқчилари кўпроқ қабиладошларининг тўй маросимларида ёки гулхан атрофидаги йиғинларда чиқиш қилишади. Театр санъати деярли унутилган.
Ўзларини муғат деб номлашади. Самарқанд ва Сурхондарё вилояти лўлилари ўзларини баъзида мўлтони деб ҳам аташади. (Покистоннинг шимолий-ғарбидаги Мўлтон номли шаҳар номидан келиб чиқади) Лўли ҳалқининг этнографик гуруҳи. Асосан Ўзбекистон ва Тожикистонда истиқомат қилишади. Тиллари бир неча лўли рома тили сўзлари қўшилган тожик тилидан фойдаланишади. Мазҳаблари — мусулмон суннийлардир. 
Тезкорлик ҳар доим, ҳатто уяли телефонлар, компьютер, айпадлар мавжуд бўлмаган тақдирда ҳам даркор бўлиб келган. Бугунги кунда унинг шакли ўзгарди, холос.
Халқимизда, «Ишинг ҳеч қачон шифокорга тушмасин»,- деган гап бор. Бунинг замирида «тананг дард кўрмасин», «соғ бўлгин» мазмуни англанади. Тўғри-да, дори сотиб олиш учун ҳам фалон пул кетади. Бир дорихонадаги дори иккинчи дорихонада минг-икки минг қимматроқ бўлади. Айнан бир дорининг таннархини ўзга дорихонада бошқа нархда кўрасиз.
Сервантес эса йирик шахс ва улуғ санъаткор бўлгани боис ҳақиқатни асил қиёфасида кўра билишга ва тасвирлашга ўзида куч ва маҳорат топа билди. Негаки, чўпдай озғин, ғарибона қуролланган ўзидан-да ночорроқ қирчанғи отга суворий бўлиб, дунёда адолат ўрнатиш учун сафарга чиққан, барча оламшумул ғалабаларини хаёлида яратган маликаси Дулсиния Табосскаяга нисор этишни кўзлаган, оқибатда ҳаммага кулгу бўлган телба рицар аслида инсон қалби, шафқатсиз ҳаётдан зада идеал дунёси эканини фақат Сервантесгина тан олиши мумкин эди. Инчунун, калтаклангани, ҳақоратлангани, кулгуга қолганига қарамай, қайта-қайта сафарга отланган Дон Кихот сингари ҳар бир инсон мағлубиятлар нақадар кўп бўлмасин, орзу қилишдан чарчамайди. Ҳар қандай ўқувчи Дон Кихотни бошқачароқ кўришни, роман персонажлари сингари бу телбани ҳақорат ва калтакларга кўмиб ташлашни истайди, лекин айни пайтда юрагидан кўз ёши ва қон силқиётганини ҳис қилади. Чунки у ғамгин қиёфа, телбанамо рицар устидан эмас, ўз орзулари устидан ўз қалби устидан кулаётганини ногаҳон англаб қолади. Шу боис роман нақадар бемаъни, зерикарли туюлмасин унинг мутолаасига тийиқсиз бир эҳтиёж сезади.
Мигель де Сервантес Сааведра ҳаёт йўли (1547-1616) аксарият ижодкорлар ҳаёт йўлидан ўта машаққатли, фожиаларга тўлалиги билан фарқ қилади. Мадрид яқинидаги Алькала де Энарес деб аталувчи мўъжаз шаҳарчада асли дворянин, аммо тирикчилик важидан табиблик билан шуғулланаётган қашшоқ бир оилада дунёга келган чақалоқ Мигель ҳали қисмат унга қандай туҳфалар тайёрлаб қўйганидан бехабар эди. қашшоқлик тамғаси уни ҳаёт томон қўйган илк қадамлариданоқ таъқиб эта бошлади. У айнан йўқчилик боис бошланғич билимларни мукаммал эгаллай олмади. Гарчи ўзининг тиришқоқлиги, саховатпеша зиёли замондошларининг ҳаминқадар кўрсатган ёрдамлари эвазига адабиёт ва театр соҳасидаги билимидан бироз қониқиш ҳосил қилган бўлса ҳам, 21 ёшли Мигель тирикчилик учун кардинал Аквавига мулозим бўлиб Римга жўнаб кетишга мажбур бўлди. Лекин бундай хизмат уни қониқтирмади. Оқибат, испан қироли Филипп 2 қўшинлари сафига кўнгилли аскар бўлиб ёлланди. Келажагини жанговар сафарлар, жангу-жадаллар эвазига таъмин этмоқчи бўлди. Бу йўлда бемисл қаҳрамонликлар кўрсатди. Чап қўлидан яраланиб, ногирон бўлиб қолди. Жанг суронлари босилиб, 27 ёшли Мигель ватанига қайтиш чоғида денгиз ҳароқчиларига асир тушади. Беш йил маҳбуслик машаққатини тортади. Бу орада бир неча бор қочишга уринади. Аммо ҳар сафар қўлга тушади, итоатсизлиги учун қаттиқ жазоланади. Ниҳоят, 1880 йилда дўстлари уни катта пул эвазига асирликдан озод қиладилар. Ватан йўлида машаққат тортган, асирликнинг бемисл азобларини кўрган, жасурлиги учун Неополь вице-қиролининг махсус тавсия қоғозига эга бўлган яримжон аскарни она тупроқ хушламайгина қарши олади. Асир тушгунга қадар Рим ва Неополда бир муддат яшаб, итальян тилини ўрганган италия гуманист адиблари асарларидан илҳомланиб қалбида ёзиш иштиёқи пайдо бўлган ижодкор она юртида яна қашшоқлик балосига дучор бўлади. Шон-шуҳрати йўлида жон фидо қилган-Ватани уни одам қаторида кўрмайди. Оқибатда у ижодкор зоти учун ўта фожиали ва ҳақоратли бўлган қисмат ўйинини-тирикчилик учун ёзиш азобини татиб кўришга мажбур бўлади. Лекин бундай асарлар унга на шуҳрат, на моддий фаровонлик беради. Аксинча, қашшоқлиги ва изтиробларини оширади. Тирикчилик учун давлат молия хизматига кирган Сервантес бундан-да оғирроқ зарбага учрайди. Бир сафар товламачи банкир катта пулга тушириб кетса, кейинги гал унинг ўзи йирик камомадга йўл қўяди. Шунга ўхшаш молиявий йўқотишлар боис у уч марта қамоққа тушади.
«Одамнинг идеал дунёси ва реал дунё учрашган нуқтада фожиа — Ҳазрати Инсон фожиаси майдонга келади»
Тадқиқотлар натижасида сувни энг гўзал шаклга келтирадиган сўзлар «муҳаббат» ва «миннатдорчилик», энг ҳунуклаштирадиган сўзлар эса «нафрат» ва «лоқайдлик» сўзлари экани аниқланган. Демак, 70% идан кўпроғини сув ташкил этган одам ўзига нисбатан кўрсатилган меҳр- муҳаббат боис яйраб-яшнайди. Фаолиятидан миннатдор бўлсалар қалби қувончга тўлади, яшаради, соғлиги яхшиланади, руҳи кўтарилади. Бундан келиб чиқадики, инсон нафақат руҳий-маъанвий жиҳатдан, балки кимёвий тузилиши нуқтаи назаридан ҳам эзгуликка, эзгу ниятга мойил қилиб яратилган. У қанчалар ёвуз одам бўлмасин ёвузлик уни қаритади, қуритади, эзгулик эса яшнатади. Бир қарашда ўзгаларнинг ёмонликларидан жабрдийда инсон, айни пайтда жафокор ҳам. Демакки, инсоният таназзули ҳам, камолоти ҳа маълум даражади сув воситасида амалга ошади. Аниқ айтганда, сувга Яратган томонидан шундай вазифа юкланган. 
Ўз моҳиятидан чекинмаган ҳар қандай илм, шубҳасиз Оллоҳга олиб боради. Бундай илмларга нисбатан «диний» ёки «дунёвий» истилоҳларини қўллаш ўринсиздир. Негаки, моҳиятига муосиб илм бундай чегараларни билмайди. Ва, айнан, моҳиятига мослиги билан муайян тузум, жамият, миллатга эмас, умуминсониятга хизмат қилади. Бундан бир неча йил муқаддам япон олими Масару Емото томонидан амалга оширилган кашфиёт ХХI асрга қадам қўймиш башарият келажаги учун ўта муҳим феноменал кашфиёт бўлди десак, ҳаққоний фикрни ифодалаган бўламиз. 
Телевизион адабий жанрлар ичида телесериал, бугунги кунга келиб, энг оммабоп, таъсирчан, айни пайтда энг сердаромад соҳалардан бирига айланди. Интернет асри шитоби боис китоб мутолаасига вақт топа олмаётган одамлар ҳам телесериалларни оммавий тарзда томоша қиляптилар. Шу пайтгача бирор бадиий асарни ўзиники қилиб ўқимаган ота-оналар кейинги ўн-ўн беш йил ичида ўнлаб телесериалларни (етти ёшдан етмиш ёшгача бўлган) оила аъзолари билан биргаликда кўриб чиқишга улгурдилар. Дастлаб Лотин Америкаси ва Европа халқлари ҳаётидан олинган, уларга хос аҳлоқ нормалари, маънавий ақидалар сингдирилган телесериаллар одамларни маҳлиё қилиб қўйди. Ҳатто, ҳеч иккиланмасдан айтиш мумкинки, Марианна ва Луис Альберто, Гвадалупе ва Альфредо, Эсмеральда ва Хоссе Армандолар ҳаёт тарзига тақлидан «янги ҳаёт» бошлаган эркак ва аёллар пайдо бўлди. Айни пайтда эса турк («Ҳиноли қор», «Зерда», «Аччиқ ёлғон», «Алия», «Ишкомли уй»), Лотин Америкаси («Муҳаббат қаҳваси», «Клара», «Муҳаббат можароси», «Комила», «Ёлғон асираси») ва корея(«Қиш санатаси», «Ёз ифори», «Кўнгил риштаси», «Ёмғир симфонияси», «Хонаки эркак»каби) сериаллари миллатимиз қалбини эгалламоқдаки, тез орада ушбу сериал қаҳрамонларининг-да ҳаётдаги муқаллидлари пайдо бўлишига шубҳа қилмайман.
Биз ирқлар алмашируви рўй бераётган ғаройиб бир мавсумда яшаяпмиз. Заминимиз ўтмиши билан таниш одамлар яхши биладиларки, биз — бугун ҳаёт завқини сураётганлар, ирқларнинг асоси бўлмиш V-, яъни арий ирқи вакиллари ҳисобланамиз. Ҳудуд жиҳатидан арий ирқининг I-Осиё бутоғида ҳаёт кечираяпмиз. Ушбу ҳудуд Аму ва Сир дарёлари оралиғидир.
Бир ой деганлари ҳижрондаги ошиқ учун қанчалар кўп муддат бўлса, ажалини кутаётган бечора учун сониядан-да қисқа экан. Сония нима бўпти бир нафас сингари шиддаткор ва аниқ. Мана у ўтди-кетди. Эйнштейн ваъдасига вафо қилиб, белгиланган жойга йўл олди. Ўша бензакалонка, ўша скамейка, унда «занжи» ўтирибди. Фақат бу сафар у комбинизони устидан ҳарбийлар камзулини кийиб олган: ахир ҳаво совиб қолган-да.